De voetbalvereniging Emst is officieel opgericht op 7 oktober 1947, maar voordat die officiële oprichting een feit was, ging daar natuurlijk nog wel een traject aan vooraf. In het voorjaar van 1946 begonnen enkele enthousiaste voetballiefhebbers met elkaar op een veldje tegen een bal te trappen. Eerst was dit een onderling partijtje, maar al spoedig ging men als voetbalvereniging "De Volharding" opereren en werden er wedstrijden gespeeld tegen diverse buurtverenigingen. Dat "De Volharding" niet zomaar als los zand aan elkaar hing, moge blijken uit het feit dat men al spoedig een echt bestuur had, dat bestond uit de heren Steven van Lohuizen, Richard Kamphuis, Henk Dekker, Willem Koetsier en Roelof Pannekoek. Dat de zaken meteen goed werden aangepakt, blijkt wel uit het feit dat contact werd opgenomen met ene heer Van Duren uit Den Haag, die aan de Koeweg een stukje woeste grond had liggen, dat dan ook prompt van hem werd gehuurd.
Nu begon het eigenlijke pionierswerk pas echt. Met man en macht werd dit woeste stuk terrein geëgaliseerd en van doelpalen voorzien. Nou ja, doelpalen, wat men doelpalen zou kunnen noemen. Deze palen bestonden namelijk uit ronde groene dennen zo uit het bos gekapt. Het moet een lust geweest zijn om een ieder avond in avond uit gewapend met schop en bijl te hebben zien zwoegen. Het terrein was wel niet helemaal groot genoeg, maar dat deerde niet. Een corner werd in die dagen doodleuk midden op de weg genomen. Er werd nu ook contributie betaald en men had de beschikking over een echte leren bal, die men kon overnemen van één van de leden, te weten Wim Hulshof. Het ging goed met het clubje voetballers en reeds spoedig kon men twee elftallen binnen de lijnen brengen en veelal met succes.
Men keek verder dan de neus lang was en in de vroege zomer van 1947 had men de moed om zowaar seriewedstrijden te organiseren, hetgeen een daverend succes was. Bij stralend zomerweer werd er de hele zondag gevoetbald en verwoed om de punten gestreden. En wie dacht u, kwam uiteindelijk als overwinnaar uit de strijd tevoorschijn; natuurlijk "De Volharding". De vreugde was bijzonder groot en ook financieel werd het een succes. Dit niet vanwege de entreegelden, want die waren er niet. Men had andere pijlen op de boog om aan geld te komen. Henk Dekker speelde op de accordeon en Wim Bakker, die in de oorlog was ondergedoken in Emst, verzorgde de zang en speelde hierbij op z'n gitaar. Hij kwam ieder weekend uit Amsterdam naar Emst om te voetballen. Zijn vrouw Leny verzamelde door te dansen, heel wat geld in het laatje.
Tegenwoordig beschikt de vereniging over een eigen (in 2000 samen met de parkeerplaats en kleedruimtes opnieuw gerenoveerde) kantine, maar in die tijd ging dat er heel anders aan toe. Bij de eerder genoemde seriewedstrijden werd een tentje gebouwd, van waaruit Nols Huis in 't Veld zoveel limonade aan de man bracht, dat hij totaal uitverkocht raakte. Dit was des te meer opmerkelijk, omdat als bedacht wordt dat Nols de zaterdag ervoor wel dertig keer heen en weer fietste met telkens twee kistjes limonade voorop, die hij bij Richard Kamphuis in de kelder opsloeg.
Kleedgelegenheid was er natuurlijk op het hele terrein niet te vinden, maar de schuur van Sander Pannekoek en in noodgevallen het struikgewas zorgde voor een welkome oplossing. Er werden in die tijd ook al bij herhaling echte ledenvergaderingen gehouden. Dit gebeurde niet in een zaal of clubgebouw, maar in de bijzonder grote keuken van bestuurslid Steven van Lohuizen, waar de koffie altijd bruin was. Uit de behaalde successen putte men moed en men ging denken aan een beter speelveld, dat tevens aan de vereiste afmetingen zou moeten voldoen. Er was bepaald moed voor nodig om een akkerbouwland van Gerrit Wagenvoort, eveneens aan de Koeweg, te huren en dit met graszaad in te zaaien. Het werd herfst 1947 en de bal bleef rollen. In die dagen gingen ook de eerste stemmen op om de voetbalvereniging in de bond te laten spelen. Het bestuur nam dit in overweging en besloot om eerst een bezoek te brengen aan Hendrik Steenbergen, in die dagen caféhouder van "De Nieuwe Kroon" (nu discotheek "Blue Sky" en pannenkoekenhuis "De Nieuwe Kroon") en een belangrijk man op verenigingsgebied.
Het eerder genoemde bestuur, vergezeld door Gerrit Wagenvoort, die ook bijzonder warm begon te lopen voor alles wat met voetbal te maken heeft, toog op een goede avond naar café "De Nieuwe Kroon", om allereerst met Hendrik Steenbergen te overleggen. Ook Hendrik Steenbergen liep wel warm voor de plannen van de heren van "De Volharding" en er werd een advertentie geplaatst, waarin een ieder werd opgeroepen om op 7 oktober 1947 in de zaal van "De Nieuwe Kroon" te verschijnen om te trachten in Emst een officiële voetbalvereniging op te richten. De oproep was niet tevergeefs geplaatst; de zaal was op die avond behoorlijk gevuld en men ging over tot het oprichten van de huidige vereniging. De officiële benaming van de vereniging luidde "Sportvereniging Emst", wat later veranderd werd in "Voetbalvereniging Emst". De "Sportvereniging Emst" bestond naast een voetbalafdeling uit een gymnastiekafdeling.
Niet allen werden gelijk lid, maar de eerste stap in de richting van een krachtig en levensvatbare vereniging was gezet. Als bestuursleden werden gekozen: Hendrik Steenbergen (voorzitter), Frits Krijgsman (secretaris), Roelof Pannekoek (penningmeester), Gerrit Vijge en Gerrit Wagenvoort (beiden commissaris). De pioniers, die geen deel uitmaakten van het bestuur, hadden hun doel bereikt en gingen zich verder verdienstelijk maken op allerlei gebied. Noemenswaardig is dat voorzitter Hendrik Steenbergen geen contributie betaalde, maar af en toe 100 gulden aan de vereniging schonk, wat in die tijd een aanzienlijk bedrag was.
Nu deed zich nog de moeilijkheid voor, dat men nog geen goedgekeurd terrein had, aangezien het terrein van Wagenvoort nog een jaar met rust gelaten diende te worden. Doch ook hierin werd spoedig voorzien door een weiland te huren van Willem Tiemens aan de Oranjeweg. Hendrik Steenbergen, die tevens aannemer was, plaatste een schaftkeet op het terrein en zorgde tevens voor de doelpalen. De schaftkeet ging dienst doen als kleedgelegenheid voor de gasten. De eigen spelers moesten zich maar behelpen in de open wagenloods van Willem Tiemens. Het tenue van de sv Emst bestond uit een wit shirt en een zwarte broek. Later werd dit vervangen door een oranje shirt, witte broek en oranje kousen, wat nog steeds de officiële clubkleuren zijn. Voor aanvang van de competitie bestond de vereniging uit 40 leden.
Spoedig kon men nu op het terrein, dat door de bond werd goedgekeurd, de eerste competitiewedstrijd spelen en wel tegen WSV 4 uit Apeldoorn, hetgeen een overwinning voor sv Emst opleverde van 4-1. Het tweede elftal verloor haar eerste wedstrijd met korfbalcijfers, namelijk met 29-0 van DDH 2. De arbitrale leiding was in de beginjaren veelal in handen van Gerrit Vijge. Een anekdote uit die tijd is dat scheidsrechter Vijge tijdens een wedstrijd tussen Emst en een club uit Apeldoorn de tijd vergat. De wedstrijd was zo spannend, dat de eerste helft een kwartier te lang duurde. Pas nadat de tegenstanders uit Apeldoorn hem hierop attendeerden, floot hij af. Hij compenseerde dit echter wel door de tweede helft na een half uur af te fluiten. Het eerste volledige seizoen 1947-1948 eindigde men zonder trainer op de 4e plaats in de derde klasse van de Gelderse Voetbal Bond.
